Kennismaken met: Onze nieuwe secretaris, Wim van Veen

Ik ben Willem L.H. van Veen, roepnaam Wim. Ik ben op 21.09.1944 geboren in Amsterdam en heb daar tot mijn trouwen in 1970 gewoond.

In 1970 ben ik getrouwd en daar er in Amsterdam ook toen al nauwelijks woonruimte beschikbaar was voor jonge gezinnen, zijn wij in Lisse gaan wonen.  In die tijd was Amsterdam, waar ik werkte binnen een half uur per auto te bereiken. Wij hebben 2 kinderen een dochter van inmiddels 43 jaar en een zoon van 39 jaar  en twee kleinkinderen: een meisje van 12 en een jongen van 10 jaar. Beide kinderen zijn het huis uit. Ze wonen met hun partners, de een in Oss en de ander in Eindhoven.

Voor mijn werk moest ik na de overname van Driessen Buizen 3 x in de week naar Veghel en reisde ik de eerste jaren van Lisse naar Veghel  heen en weer tot dat ik in 2 weken tijd twee auto’s total loss reed en de directie mij permanent overplaatste naar Veghel met het verzoek daar ook te gaan wonen. In 1981 kochten wij ons huis aan de Plevierdonk in Veghel, waar wij nog steeds tot tevredenheid wonen.

Ik bridge al vanaf mijn 15e jaar, dat wil zeggen samen met mijn vader en mijn 1 jaar oudere en 2 jaar jongere broer, thuis het zo genaamde robberbridge. Wij waren thuis met 3 broers en mijn vader altijd compleet om een kaartje te leggen; eerst harten jagen daarna leerden wij klaverjassen en uiteindelijk robberbridge wat je gezellig met elkaar kunt spelen. Wij speelden het zogenaamde Culbertson systeem, hetgeen in die tijd algemeen gangbaar was.

Bij Robberbridge spelen twee paren tegen elkaar en het eindigt als een van deze twee paren twee games heeft gescoord. Zie http://www.bridgeboost.net/download/uitlegrobberbridge.pdf voor meer informatie hierover. Robberbridge werd ook veel in sociëteiten in Amsterdam, met inzet van geld, gespeeld.

Toen ik in Lisse woonde ben ik in 1982 met mijn buurman lid geworden van de “Bridgeclub Lisse” en heb ik ook veel invalbeurten gespeeld in Sassenheim en de Kaag. Mijn buurvrouw regelde namelijk de invallers voor deze bridgeclubs zodat er nooit een stilzitronde ontstond en deed daarbij veelvuldig een beroep op mij.
Het Culbertson systeem hebben wij toen vaarwel gezegd en zijn overgegaan op het precisie systeem, waarmee het blue team uit Italie veel succes had. In die tijd was ik ook de penningmeester van “Bridgeclub Lisse”.

Na mijn verhuizing naar Veghel ben ik lid geworden van  BC Veghel 77 waar men toen wilde dat elk lid speelde volgens het groene boekje van Ton Wakelkamp – een mix van Acol, Goren, Culbertson en Weens – maar uiteindelijk werd Acol en later het hierop gebaseerde Biedemeyer het gangbare systeem. Zelf heb ik nooit bridgelessen gevolgd maar door het vele spelen en naspelen heb ik gaandeweg het bridgen geleerd. Heel veel heb ik hierbij gehad aan mijn partner mevr. Heijnen waarmee ik in 94 -95 het clubkampioenschap veroverde. Tijdens de clubavonden zei ze nooit wat over mijn bieden of afspelen, maar de volgende dag lag er al een brief in de post waarin zij mij haarfijn uitlegde wat er de vorige avond niet goed gegaan was. Hier heb ik heel veel van opgestoken.
Thans speel ik met veel plezier met Lidwien Smolders  en moet ik vaak denken aan het toeval waarop ons partnership tot stand gekomen is. Het beste wat mij tot nog toe is overkomen. Ik speel ook nog bridge op de woensdagavond bij “de List” met Anneke van de Ven en sinds kort op de donderdagmiddag met Wim Duijsters.

Sinds 1 januari ben ik gepensioneerd en zoek ik invulling voor de vrije uren die ik heb. Vandaar dat ik mij beschikbaar heb gesteld als secretaris ter opvolging van Annemarie die er mee stopt. Ik hoop dat de clubleden hiermee kunnen instemmen.

Onze club zit in een moeilijke fase gezien het teruglopende ledenaantal en de mix van spelers die in 2 lijnen geperst worden, waarbij een zeker jo-jo effect niet uit te sluiten is. Het beste zou zijn het openen van een derde lijn, maar dan moeten wij wel op zoek naar voldoende nieuwe leden en daar zouden wij ons allemaal voor moeten inzetten, zodat iedereen op de maandagavond een gezellig potje op  eigen niveau kan bridgen.
Pieter: September 2019