John Lepoutre terug aan de bridgtafel!

Intro

Het is 3 jaar geleden,  John werd  ’s nachts uit het niets getroffen door een herseninfarct. Het leek het einde van veel van zijn activiteiten en ook van het bridgen. Maar dan kennen jullie de mentaliteit van John niet. Vandaar dit gesprek over  vallen , strijd leveren en  weer op staan en je aanpassen aan de nieuwe situatie.  Kortom ….een gesprek met John en zijn vrouw Gerda over  uitdagingen aangaan en kansen zien .
Stel je even voor John.
Ja prima,maar  de meesten kennen mij wel. Ik ben al vanaf het begin in 1977 lid van deze vereniging. Ik ben nu 68 jaar en kom oorspronkelijk uit Den Haag.  Na Nijmegen en Grave ben ik door Gerda in Veghel terecht gekomen. We zijn inmiddels  al 45 jaar getrouwd en met twee kinderen en een kleinkind  van 2½ zijn we dolgelukkig. We hebben elkaar onmoet in het toenmalige  “Las Vegas” van Nederland, het dorpje Zeeland. Ik ben technisch ingenieur en heb  5 jaar in Volkel op de vliegbasis als straalmotormonteur gewerkt. Daarna 28 jaar bij Heras-hekwerk en tenslotte als zelfstandig ondernemer in deze branche.
Wat gebeurde er  met jou 3 jaar geleden?
Het was kerst, een rustige dag gehad. Midden in de nacht werd ik wakker en kon me niet omdraaien. We hadden meteen door dat het mis was, dus 112 en naar Bernhoven.  Na 11 dagen naar revalidatiecentrum De Tolbrug in Den Bosch, waar de neuroloog weinig perspectief bood door de woorden “ Hij zal niet veel meer kunnen.”  Gelukkig was de fysiotherapeut positiever en ik ging aan de slag: dagelijks oefenen, oefenen en nog eens oefenen, goed eten en veel slapen. Heel langzaam zagen we verbetering.
Na een tijd kon ik in de weekenden naar huis, maar zondagavond weer terug. Dat was zwaar. Je bent je eigen leven en je privacy kwijt. Half april was ik weer thuis, in een aangepast huis: trap, badkamer en wc. En….weer samen in ons eigen home!
Hoe gaat het nu?
Prima, genieten van het leven, van elke dag een feestje maken!  Behalve aanpassingen  in huis hebben we een aangepaste bus, caravan en een scootmobiel. Gelukkig hadden we gespaard en konden we ons dat veroorloven. We genieten van het oppassen op ons kleinkind in Den Haag. Ik werk nog een beetje administratief en in de planning  in mijn eigen branche. Verder gaan we graag op vakantie. In februari staat 5 weken Benidorm op het programma ,met onze  bus erheen en daar huren we een bungalowtje. En….ik ben gelukkig weer bij de bridgeclub. Door een toevallige invalbeurt  ben ik weer met bridge begonnen en ik heb er zin in. In het nieuwe jaar speel ik met Piet van Haaren.

Nog een laatste woord?

We hebben een moeilijke tijd gehad, ons leven is veranderd, maar we zijn niet verslagen. We voelen ons gelukkig. Het gaat “hartstikke goed.” Ik praat expres over “we”, omdat  Gerda en ik het samen hebben gefikst. En dat is essentieel!

Pieter: 22-12-2019