Ton van Poppel in the spotlight

Onze bridgeclub bestaat al heel lang. De naam zegt het “Veghel’77”. Leden komen en gaan. Sinds 4 jaar is Ton van Poppel een vertrouwd gezicht op de maandagavond. Een goede reden om eens met hem bij te praten.

 

Ton, vertel eens wat over jezelf.

Ik ben 72 en opgegroeid in Helmond. Samen met mijn vrouw Wil hebben we twee kinderen. Zij hebben ons verrijkt met vier kleinkinderen. Ze wonen hier in de wijk, dus we kunnen van dichtbij meeleven met hun wel en wee.

Ik heb de designacademie gevolgd en me vooral toegelegd op publiciteit en productpresentatie. Eerst heb ik in een paar drukkerijen gewerkt en daarna 30 jaar bij Royal Canin. Mijn vrouw was een van mijn collega’s.

Mijn vrouw Wil en ik hebben allebei en samen jarenlang badminton gespeeld. Competitie, strijd en gaan voor de punten, dat ligt me wel.

Om onze pensioenleeftijd te accentueren hebben we zeven jaar geleden een lange en mooie fietstocht gereden van Passau naar Veghel, een kleine 1200 km in etappes van 65 km per dag. Een fraai fotoboek herinnert aan deze tocht. Het fietsvirus heeft ons toen besmet, dus we maken regelmatig mooie tochten. Uiteraard bridge ik graag en de tuin is ook mijn hobby. Een middag ga ik golfen en ik verzorg het golfblad van die club.

 

Hoe ben je met bridge in aanraking gekomen?

Ja, best bijzonder. Annemarie van Meurs, ook collega, heeft ons eigenlijk opgegeven bij Bert Grim voor bridgeles. Het was de laatste cursus van Bert. Na de lessen zijn we blijven oefenen en we leren nog steeds bij. Ik speel nu vast drie keer in de week: maandagavond met John Lepoutre, woensdagavond en donderdagmiddag met mijn vrouw. En soms spelen nog een avond met vrienden.

 

Wat boeit je in het spel?

Het bieden en dan uit het bod maximaal scoren, er uit halen wat erin zit. Geleidelijk aan maken we steeds meer afspraken elkaar meer duidelijk te maken en om de scorekans te vergroten. Dat eindigt nooit en je kunt je spel steeds verbeteren.

Daarom ben ik ook bij Veghel’77 op maandag meegaan doen. Ik wil me meten met goede spelers in de A-lijn. Daar zit uitdaging in.

 

Doe je ook nog bridge op de computer?

Nee, we doen ook nauwelijks mee aan bridgedrives. Bridgevakanties en andere competities boeien ons ook niet. Drie keer per week dat is mooi genoeg.

 

Wat wil je nog toevoegen aan dit gesprek?

Ja, dat we heel tevreden over het bridgen en er veel plezier aan beleven. Het is jammer dat het ledental tanende is. Misschien komt het doordat het verschil in sterkte tussen de A-lijn en de anderen spelers soms te groot is. Beginnelingen hebben blijkbaar soms angst iets stoms te doen en niet mee te kunnen. Da’s jammer, maar het bestuur probeert er wat aan te doen om nieuwe leden te winnen.

 

Tot slot

Ton merkt nog op dat voor veel ouderen en alleenstaanden het bridgespel een middel is om actief te zijn en onder de mensen te komen. Misschien is dat uiteindelijk nog wel het belangrijkste!

 

 

 

 

 

 

Pieter: 24-04-2013